Wederom een bewolkte dag in Odense. Geen zin om musea te bezoeken. Dit is ook de dag dat ik mijn haar bij Royal Hair Kapsalon in Odense Dusty Pink ga verfen. Licht roze dus. Mijn haar is als een dik, zijdezacht tapijt teruggegroeid. Als ik ervan uit ga dat ik nog meer chemo behandelingen in de toekomst zal ondergaan, kan ik er ook van uit gaan dat mijn haar nooit meer heel lang zal worden. Mijn inmiddels ‘buzzcut’ ziet er gezond uit, zelfs sexy, al zeg ik het zelf, maar toe aan iets meer pit. Dat vind ik zelf. De meeste mensen vindt mijn kapsel al pittig en stoer. Van een lange vrouwelijke, geverfd en gestijlde kapsel, ben ik gegaan naar een alternatief, gedurft en stoer kapsel.
Dat mijn haar ging uitvallen was een vaststaand feit. Hoe ik er mee omging bepaalde ik zelf. Overgave. Geen ijsmuts, chemomuts, pruik en vooral geen schaamte. Verdriet om de vrouw die verloren ging en de acceptatie dat er een andere vrouw tevoorschijn kwam. Vandaag kijk ik uit naar nieuw haar. Maar eerst bezoeken we Jysk, een Deense meubelmerk om te kijken of we daar koopjes vinden voor ons vakantiehuis. Nog lang niet zo leuk als in de vintage zaak die we een paar dagen geleden hebben bezocht. De tuinstoelen die ik leuk vond, vind Jaden niet lekker zitten. Lekker zitten is heel belangrijk. Ik vermoed dat wij in een soort outlet van Jysk terecht zijn gekomen. Een goedkopere versie van de Ikea. Niets bijzonders. Gebruikte meubeltjes vind ik veel meer karakter hebben.
De mall is veel drukker dan andere dagen. Vind ik leuk, want zo krijg ik een breder beeld van de Odense bevolking. Wat kleine blauwe keukenspulletjes gekocht bij Basic. Passend bij de kleurschema van ons vakantiehuis: 50 shades of blue. Nog niet eerder gedaan maar ik wilde een Indiaas/Arabisch/Oosterse sfeer en dat kan heel goed met natuurlijke materialen en blauw.
Bij Royal Hair hebben wij twee afspraken. Jaden knippen en ik kleuren en contouren. Gewaagd. We zitten bij een kapper die ons niet kent, in een land waar we nooit zijn geweest. Ik volg mijn gevoel en vind het een avontuur om dit zo te doen.
Heb ik vaker gedaan. Tijdens mijn eerste reis naar Boedapest liet ik mijn haar daar heel kort asymmetrisch knippen. Ik sprak de hotelmanager met ditzelfde kapsel en vroeg haar wie haar haar had geknipt. Zij belde direct met haar kapper die ergens buiten de stad op een heuvel in een souterrain zijn kapsalon had. Om zes uur ‘s avonds gingen wij erheen, Rik, Jaden, mijn moeder en ik. Wij waren op een roadtrip van Nederland naar Sarajevo. De kapper was een kunstenaar! En ik een gewillig model. Ik was superblij met scherp gesneden en vrouwelijk kapsel dat als een lijst om mijn gezicht heen hing.
Tijdens een moeder-zoon reis naar Venetië, omringd door Italiaanse vrouwen met weelderige bossen, bezocht ik daar ook de kapper. Mijn verzoek? Vrouwelijk, met slag. Mijn haar werd gefohnd met wel 20 borstels. In Koeweit liet ik mijn haar heel steil maken.
En dan nu gaan we er met deze stekeltjes iets bijzonders van maken.
Ik vertel aan de mooie Libanese kapster dat ik chemo heb gehad en daarom nog geen chemicaliën mag gebruiken. Mijn haar en hoofdhuid zijn te gevoelig. Ik laat haar de kleurconditioner zien en zij twijfelt of deze gaat pakken.
Zij overlegt met haar collega. Hij komt met een andere verf, ook op natuurbasis, aanzetten en vertelt dat die misschien iets sterker zal zijn. Ondertussen wordt Jaden geknipt. Hij hoeft geen poespas; alleen zijn lange haren bijwerken. Mijn zoon heeft lange haren en ik een buzzcut.
De verf pakt niet. Er zijn niet veel dingen in mijn leven die niet goed uitpakken. Al heb ik kanker, na acht maanden voelt het nu nog niet alsof het leven niet goed uitpakt. Ondertussen kletsen de kapster en ik met elkaar. Zij is vooral geïnteresseerd in hoe wij in Denemarken zijn beland. Zij vindt mijn haar al mooi zoals het is.
We besluiten operatie dusty pink af te breken. Het lukt gewoon niet. Contouren hoeft voor mij ook niet. Ik ga dan gewoon naar mijn eigen kapper in Baarn en misschien wel naar mijn oude kapper in Leidsche Rijn om te kijken of zij iets anders weet. Ik kan je nu al verklappen dat beide kappers de hele verfoperatie afbliezen. De boodschap: wachten tot je hoofdhuid en haar voldoende hersteld zijn.
Wat heb ik hiervan geleerd?
> Al voel ik de behoefte om nu veel te doen sommige dingen kunnen niet nu.
> Je haar verven klinkt als iets oppervlakkigs en futiel, maar voor mij als symbool van mijn strijd en mijn vrouwelijkheid, voelt het nu wel belangrijk. Het voelt als war paint die ik nodig heb in mijn strijd tegen het beest.
> Als het niet linksom kan dan rechtsom: iedere dag de vegan kleurconditioner gebruiken. Ik krijg vanzelf wel een lichtroze gloed over mijn haar. En, natuurlijk zijn er andere dingen op deze aarde en in mijn leven die veel belangrijker zijn. Toch ga ik na mijn volgende scan op 5 september proberen om mijn haar Dusty Pink te verfen.
Waheeda
Recente reacties