Maverick

OJe hebt vast wel van die ochtenden dat je wakker wordt en dat alle plannen van de avonden ervoor, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Zo ook deze ochtend. De avond ervoor hadden Jaden en ik namelijk samen bedacht, terwijl we nog aan het chillen waren op het strand, dat Odense niet zo ver bij Malmo vandaan ligt. Wanneer zullen wij ooit nog de kans krijgen om samen naar Zweden te gaan. Dus misschien een idee om daar morgen heen te gaan. Vandaag dus. Volgens Jaden waren we tenslotte op een roadtrip. Het was 2 uren rijden en een mooie bijkomstigheid was dat we over de Oresundbrug moeten om in Zweden te komen. Dé brug uit de Deense serie ‘The Bridge”.

Maar na een woelige nacht, te weinig slaap en teveel pijn in mijn lijf bleef ik in bed liggen. Op het weerbericht zag ik dat het 18 graden en regen was in Malmo. Jaden kwam eruit om 11:00 uur. De tijd waarop we zouden vertrekken naar Malmo. We gaan dus niet. Dat kondigde ik aan en Jaden protesteerde niet. Zo kan het dus gaan op vakantie. Plan of geen plan. Gewoon volledig in de flow van nu.

Toch vind ik niet dat wij het kunnen maken om helemaal niets te doen. Dan beland ik binnen de kortste keer achter mijn laptop. Ik ken mijzelf. Als ik eenmaal achter mijn laptop schuif dan kan ik de hele dag zitten tikken. Dat ga ik dus niet doen. Vroeg in de ochtend of laat op de avond mag het wel. Dan ben ik sowieso ook het meest geinspireerd. 

In Odense lijkt het ook gedaan te zijn met het zomerse weer. Hier regent het ook. Tijd voor een lange broek, vest en sneakers. Ik vermoed dat ik mijn badpak tijdens ons verblijf hier niet meer zal aantrekken. Ik wilde wel een vintage zaak of vlooien markt of brocanterie of zoiets, wel bezoeken. Dat past wel bij een regenachtige dag. Snuffelen tussen oude spullen. Weet niet of Jaden dan te porren is?

Ons vakantieverhuurbedrijf Steal Away verhuist namelijk in september naar een locatie in Friesland waar we de verhuur voortzetten in Ibiza/zen/relaxte sferen met onze Stalen Cabin van zeecontainers. Daar hebben we een mooie kavel gevonden. Dat had ik nog niet verklapt. Daar zoek ik dan zoveel mogelijk tweedehandse spullen voor i.h.k.v. duurzaamheid. Misschien vind ik er wel leuke Deense design meubeltjes? Jaden vindt het een leuk idee. 

Tas weer inpakken met water, pillen en eten en op naar expeditie:

“Kijk mama, allemaal spulletjes!”

Dit was een shop in een shop locatie voor tweedehandse spullen. Alles wat je maar kon bedenken. We zochten naar leuke lampjes, kekke kapstok, retro tafeltjes, stoelen… Jaden vergaapte zich aan de CD’s, games, comics, elektronica.

Tussen de onoverzichtelijke bende vond ik okerkleurige glazen bedlampjes, een okerkleurige glazen vaas vermoedelijk van hetzelfde merk van een kom die ik in een antiekzaak in Baarn heb gekocht, een ingelijste oude kaart van Nederland en Belgie en een salontafel van mahoniehout. Ik had ook een leuk TV kastje gevonden maar de eigenaar wilde er niets vanaf doen omdat hij dat al reeds gedaan had. Ik vond de prijs veel te hoog voor een kastje, dat bij nader inzien niet van echte houtdelen was maar geperst zaagsel – zo noem ik dat even. Anyway de kringloop winkels in Nederland zijn heel erg leuk dus daar ga ik vast ook wel slagen.

“Mama kijk hier oude gameboy spellen.”
“Mama kijk draaitafels.”
“Mama kijk: Abba albums.”
“Mama kijk: Boy George met Karma Chameleon.”

Jaden vind er veel meer leuks dan ik. Inmiddels ben ik overprikkeld, moe en hongerig. Dan word ik net zoals de jongen in de snickers reclame. Eerst eten en drinken en dan mag je met me praten. Zowel mijn drinken als eten zitten niet in de rugzak. Thuis vergeten. Gelukkig zitten we naast de mall en vinden we snel een sandwich bar waar ik een zelfsamengestelde salade, maat klein, bestel. Jaden bestelt een sandwich. Deense klein is voor mij al XL. Ik eet en alleen het topje van de ijsbergsalade is weg. De rest gaat mee naar huis. Voldoende voor twee personen voor de komende twee dagen. 

Hoe laat is het Jaden?
“Vijf uur.”
Te laat om wat anders te doen en te vroeg om naar bed te gaan. Wat zullen we doen? 
“Naar de film?”

We kijken elkaar beschamend aan en lachen. We zitten namelijk weer in dezelfde mall met dezelfde bioscoop.
Why not. Wat draait er straks?

“Top Gun.”

TOP GUN! Oh maar dat wil ik heel graag zien.

“Ik heb het al 2 keer gezien maar wil het wel nog een keer zien hoor.”
Deze zin kwam mij heel bekend voor.

Hoe laat begint het?
“Om 18:00 uur.”
Ok dat is mooi dan kunnen we even hier hangen en kan ik nog even hier bij een tassenzaak kijken.  

En ja hoor. Twee dagen later zaten we weer in de bioscoop. Weer een heldenfilm. Deze keer geen held die netjes de regels van de goden of de superhelden league volgt maar een “maverick”. Iemand die zijn eigen weg volgt, onconventioneel is, en onafhankelijk, zich onttrekken aan regels. Alles behalve mainstream. Tom Cruise met de bijnaam ‘maverick’. Al had Jaden de film twee keren gezien wist hij niet waarom Tom Cruise die bijnaam had gekregen’. Ik legde het aan hem uit. 

“Don’t think, just do.”

Weer in dezelfde bioscoop als de avond ervoor. In diezelfde heerlijke relaxstoelen. Het voelde al helemaal vertrouwd. 

Heb jij de oude Top Gun gezien.
“Nee.”

Oh maar dat had je eerste moeten zien voordat je deze ziet. Kunnen we een keer samendoen.

“Is goed hoor.”

Het is bizar hoeveel symboliek ik vind in de liederen en de films die wij de afgelopen dagen samen uitkiezen. Bijna poetisch en te kloppend om toeval te zijn. Ik weet dat het ligt aan wat ik er zelf in wil zien, waar ik zelf voor opensta en hoeveel betekenis ik er zelf in leg. 

Ook in deze film zie ik en ervaar van alles. Waar ik twee dagen geleden bij “Thor, Love and Thunder” in de huid van de vrouwelijke Thor kroop, met mijn eigen gesmeedde hamer, was ik vandaag een “maverick”. A durfal, een lef-wijf, een avonturier…

Altijd al geweest. Als kind al. Al was ik braaf, probeerde ik de overvloedig aanwezige regels te omzeilen. Geen gebaande paden maar mijn olifantenpad beginnen. Problemen waren er om op te lossen, niet waar? Hoe ouder ik werd hoe meer ik luisterde naar mijn hart. Steeds meer van daaruit een eigen weg banen in het leven. In mijn grondhouding als mens en in mijn werk. Zo ontwikkelde ik mijn eigen coachroute en storytelling methodiek die organisch je ontwikkeling als mens volgt.

Ik heb vaak genoeg om mij heen gehoord:

Dat je dat durft!
Naar Nederland komen en binnen twee jaar als bleu meisje op eigen benen staan en en een eigen leven opbouwen zonder achterom te kijken. Nooit afhankelijk geweest van iemand of iets. Altijd bewust bezig geweest met mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling zonder aanmoediging of steun van een familiesysteem. Of beter gezegd, ondanks tegenwerking.

Dat je dat kan!

Nee zeggen tegen topfuncties en een topsalaris en als freelancer gaan werken. Tom Cruise bleef in de rol van Captain en groeide bewust niet door naar Generaal omdat hij zijn vrijheid belangrijker vond. Ik was landelijk manager van een onderdeel van een grote intermediair en besloot om uit de ratrace te stappen en zelfstandig ondernemer te worden, in een tijd dat dit niet zo gebruikelijk was. Al twintig jaar ben ik mijn eigen baas omdat ik vrijheid en Jaden belangrijker vond. Nooit meer achterom gekeken en echt mijn eigen weg daarin gevolgd. Pionierend, ontdekkend en ontwikkelend. Never a dull moment. Niet de ambitie hebben om rijk te worden of status te winnen maar om van betekenis te zijn. Nu probeer ik zo goed mogelijk mijn ziekte de baas te worden en te blijven. Of in ieder geval zelf te bepalen hoe ik leef. 

Dat je dat durft!

Misbruik, verliezen, verdriet en PTSS omarmen en voorwaarts leven.

Dat je dat durft!

Mooi huis verkopen en met eigen geld 2 zelf-ontworpen vakantiehuizen laten bouwen. Een nieuw business starten vanuit mijn eigen concepten. 

Dat je dat kan!

Weten dat je kanker hebt, er nooit van zal genezen, eraan gaat sterven en zo positief en zo sterk blijft. Hoe doe je dat?

Hoe ik dit allemaal doe? 
Ik ben geboren in en, kom voort uit een chaotisch en ontwricht gezin waar ik al heel snel leerde om op eigen benen te staan. Sowieso ben ik kind van Indiase voorouders die ontwricht werden uit eigen land en, zo goed en zo kwaad als het kan, een leven opbouwde in een vreemd land. Voorwaarts leven. Mede daardoor zowel in positieve als in negatieve zin, in aanwezig- en afwezigheid, heb ik belangrijke leermeesters gehad in mijn leven.
Het ligt in mijn aard om pragmatisch en positief realistisch in het leven te staan. Te kijken naar waar ik wel invloed op heb, waar ik geen invloed op heb en hiernaar te handelen. En geleerd om dat wat vergiftigt los te laten, achter te laten, te vergeven en voorwaarts te leven. Mijn draken als leermesters en beschermers te bedanken en te omarmen.

Helen, groeien en voorwaarts leven.
Voor mijzelf en voor Jaden. Ook een maverick.

Waheeda