Ik heb ooit een aflevering van Boer zoekt vrouw gezien en dan juist de aflevering van de brieven. Ik was verbaasd om hoeveeel moeite de vrouwen, voor iemand die ze totaal niet kennen, stopten in de brieven! Er zaten ware kunstwerken bij. De éne groter en mooier dan de ander.
Niet zo maar brieven. Aan alles – de creaties, de woorden, de voorwerpen – die ze gebruikten, was zichtbaar hoeveel aandacht en liefde zij erin hadden gestopt.
Ik vroeg mij toen af waarom je als sollicitant ook niet zoveel moeite stopt in een motivatiebrief.
De meeste brieven zijn om te huilen en van het soort dertien in een dozijn.
De meeste mensen denken dat de motivatiebrief bijzaak is. Dat komt doordat jij er zelf een bijzaak van maakt. Wanneer je er zichtbare moeite in stopt, zal de lezer ook meer moeite doen om deze te lezen.
Wat is dan de MFactor?
M staat voor
Deze elementen moeten in de brief terugkomen wil deze als een ronkend verhaal lezen. Heel veel brieven die ik lees zijn meer samenvattingen van een CV dan een échte motivatie. Wat ik daarmee bedoel?